Trainingsstage Namibië
Ruim een maand geleden kwam ik terug van mijn trainingsstage in Font-Romeu. Een maand lang heb ik in Nederland een aantal geweldige wedstrijden gelopen. Nu is het weer tijd voor het volgende avontuur. Maandag stapte ik namelijk op het vliegtuig naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Ik neem jullie mee in de eerste paar dagen van deze trainingsstage.
Allereerst zal ik uitleggen waarom juist Namibië een geschikte plaats is om ons voor te bereiden op het volgende wedstrijdseizoen. Een grote rol speelt de hoogte waarop Windhoek zich bevindt. Doordat ik verblijf op een hoogte van circa 1700m, moet mijn lichaam, dat gewend is aan zeeniveau, zich gaan aanpassen. Dit doet het door meer rode bloedcellen aan te maken. Dat zorgt er dan weer voor dat mijn lichaam bij terugkomst op de Nederlandse laagte meer zuurstof kan opnemen.
Ook is de hitte een factor die trainen hier aantrekkelijk maakt. Buiten dat het aangenamer is dan het huidige weer in Nederland, leert mijn lichaam zich hier ook aanpassen aan extreme temperaturen. Ten slotte zorgt de hitte er ook voor dat er meer bloedplasma wordt aangemaakt. Meer bloed houdt dus ook in meer ruimte voor rode bloedcellen. Dit maakt dat de combi hitte en hoogte erg voordelig is.
De eerste 3 dagen heb ik vooral rustige trainingen gelopen. Om het lichaam de tijd te gunnen om te wennen aan eerder genoemde omstandigheden. Wel hebben we de dag na aankomst een zware krachttraining gedaan. Om na de lange vlucht, waar het lichaam een beetje slap van wordt, weer enigszins wat spanning op de spieren te krijgen. Tijdens de rustige loopjes is er genoeg tijd voor om me heen te kijken, en ik heb dan ook al aardig wat exotische beesten gespot: Bavianen, een miljoenpoot, een mangoest en veel kleurrijke vogeltjes.
Pas de derde dag na aankomst staat mijn eerste baantraining gepland. Een aantal snelle 200 metertjes. Door de lage luchtweerstand op hoogte kun je hierop zelfs iets harder lopen dan op zeeniveau. In het mooie Independence Stadium in Windhoek werden we tijdens de training vergezeld door een stel dwergpapegaaien. Minder leuk waren de mieren, die die je in de pauzes aanvielen wanneer je te lang stil bleef staan.
Tot nu toe ben ik heel blij met hoe de trainingen gaan. Het is nu al een onvergetelijke ervaring, en verheug me op de komende tijd hier. Snel zal ik jullie een volgende update geven over het verloop van de trainingsstage.
